സനാതനധർമ്മം 
ഗുരുവും 
‘ഗുരുജി’യും

‘‘സനാതനികൾക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടി രാജ്യഭാരമേറ്റാൽ അവർ സ്മൃതി നോക്കിയായിരിക്കയില്ലേ ഭരിക്കുക? അങ്ങനെയുള്ള ഭരണത്തിൽ ശൂദ്രനും ചണ്ഡാളനും നീതി ലഭിക്കുമോ?” ചാതുർവർണ്യ-ബ്രാഹ്മണ്യ വ്യവസ്ഥിതിയുടെ കാവലാളുകളും പ്രയോക്താക്കളുമായി നിലനിന്നിരുന്നവർക്കെതിരായ ശ്രീനാരായണഗുരുവിന്റെ ശബ്ദമായിരുന്നു. സനാതന ധർമ്മത്തിനും സനാതനം എന്ന വാക്കിനും അർത്ഥങ്ങളും നാനാർത്ഥങ്ങളും വ്യാഖ്യാനങ്ങളും ചമയ്ക്കുമ്പോൾ ശ്രേണീബദ്ധവും ദുഷിപ്പിന്റെ ചെളിക്കുണ്ടിൽ ആണ്ടുകിടക്കുന്നതുമായ ജാതിവ്യവസ്ഥയുടെ വേരറുത്തുകൊണ്ട് മാനവരാശിയെ ഒന്നായി കാണാൻ പഠിപ്പിച്ച, വിശ്വദർശനത്തിന്റെ മഹിതമായ സൈദ്ധാന്തികമാനങ്ങൾ നൽകിയ ശ്രീനാരായണഗുരുവിനെ ശരിയായ അർത്ഥത്തിൽ ഇനിയും ചില കൂട്ടർ മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നുവെന്നതാണ് പുതിയ സനാതന സംവാദങ്ങളും വാഗ്വാദങ്ങളും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നത്.

സനാതന ധർമ്മത്തെക്കുറിച്ച് ഗുരു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോയെന്ന് ചോദിച്ചാൽ കൃത്യമായും വ്യക്തമായും ഗുരു അതിനെ സംബന്ധിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്നതുതന്നെയാണ് ഉത്തരം. 1102 (1927) ൽ പള്ളാത്തുരുത്തിയിൽ വച്ച് കൂടിയ എസ്. എൻ.ഡി.പി. യോഗത്തിന്റെ 24-ാം വാർഷികയോഗത്തിൽ ഗുരു പറഞ്ഞത്, “ഒരു ജാതി ഒരു മതം ഒരു ദൈവം മനുഷ്യന് എന്നുള്ള സനാതനധർമ്മം, അങ്ങനെയുള്ള മതമാകുന്നു. ഈ സനാതനധർമ്മങ്ങളിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവരെയെല്ലാം ഒന്നായി ചേർക്കുന്നത് സംഘടനയ്ക്ക് ഏറ്റവും ഉത്തമ രീതിയായിരിക്കുമെന്ന് നമുക്ക് തോന്നുന്നു. മതപരിവർത്തനം കൂടാതെ അസമത്വങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും തീരില്ലെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവർക്ക് സനാതനധർമ്മം മതമായി സ്വീകരിക്കുന്നത് അവരുടെ മതപരിവർത്തനവും സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രഖ്യാപനവും ആയിരിക്കുന്നതാണ്” എന്നാണ്. ദുഷിച്ച ജാതിവ്യവസ്ഥയാലും അതിന്റെ ഉപോല്പന്നങ്ങ ളായ അയിത്തത്താലും ദുരാചാരങ്ങളാലും വശംകെട്ട് മതപരിവർത്തനത്തിന് ചാതുർവർണ്യ വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് പുറത്തുള്ള പഞ്ചമർ ആലോചിക്കുന്ന ഒരു ഘട്ടത്തിലാണ് ഗുരു ഇത് പറഞ്ഞത്. മതം ഇഷ്ടംപോലെ പറയുവാനും ഒന്നും ഇല്ലെന്ന് പറയുവാനും സ്വാതന്ത്ര്യം വേണമെന്നു ഗുരു പറഞ്ഞപോലെ എത്രയോ സന്ദർഭങ്ങളിൽ ജാതിഭേദങ്ങളില്ലെന്നുള്ള മാനവികതയുടെ മഹദ് സന്ദേശങ്ങൾ ഗുരു നൽകിയിരിക്കുന്നു.

1925ൽ ശ്രീനാരായണഗുരുവും സി.വി. കുഞ്ഞുരാമനുമായുള്ള സംവാദത്തിലും സനാതനധർമ്മത്തെ ഗുരു വിവക്ഷിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്: “സനാതനമായ ഏതെങ്കിലും ഒരു ധർമ്മത്തെയോ സത്യത്തേയോ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയല്ലാതെ യാതൊരു മതത്തിനും നിലനിൽക്കുവാൻ കഴിയുന്നതല്ല. സാഹോദര്യത്തിന് മുഹമ്മദ് മതവും സ്നേഹത്തിന് ക്രിസ്തുമതവും മുഖ്യത കല്പിക്കുന്നു. എന്നാൽ സാഹോദര്യം സ്നേഹത്തേയും സ്നേഹം സാഹോദര്യത്തേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നറിയാതെ സാഹോദര്യമാണ് ശ്രേഷ്ഠം, അതല്ല സ്നേഹമാണ് ശ്രേഷ്ഠം എന്ന് വിവാദം ഉണ്ടാക്കുന്നുവെങ്കിൽ അതിനെ വൃഥാ വിവാദമെന്നല്ലാതെ പറയാൻ തരമുണ്ടോ?” എന്ന് സി.വി യോട് ഗുരു പറഞ്ഞതിനൊപ്പം കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നത് സനാതനധർമ്മങ്ങൾ തുല്യപ്രാധാന്യങ്ങളാണെന്നും ദേശകാലാവസ്ഥകളിൽ നേരിടുന്ന ആവശ്യങ്ങൾ അനുസരിച്ച് അവയിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്നിന് മുഖ്യത കല്പിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമായി വരുമെന്നും ഹിംസ കലശലായിരിക്കുന്ന ദേശകാലങ്ങളിൽ അഹിംസാധർമ്മത്തിന് ജഗൽഗുരുക്കന്മാർ മറ്റ് ധർമ്മങ്ങളേക്കാൾ മുഖ്യത കല്പിച്ചിരുന്നുവെന്നുമാണ്. ബുദ്ധന്റെ കാലത്ത് ഹിംസ കലശലായിരുന്നതിനാൽ അഹിംസയ്ക്ക് ബുദ്ധൻ മുഖ്യത കല്പിച്ചതായും നബിയുടെ കാലത്ത് അറേബ്യയിൽ സാഹോദര്യത്തിന് മുഖ്യത കല്പിച്ചതായും പറയുന്ന ഗുരു ഇന്ന് ഇന്ത്യയുടെ ആവശ്യം എന്താണ് എന്ന് സി.വി. കുഞ്ഞുരാമനോട് ചോദിച്ചിട്ട്, ജാതികൾ തമ്മിലും മതങ്ങൾ തമ്മിലുമുള്ള മത്സരത്തിൽ നിന്ന് മോചനം, സമബുദ്ധിയോടും സമഭക്തിയോടും കൂടി എല്ലാ മതങ്ങളേയും എല്ലാവരും പഠിച്ചറിയണമെന്നും ലഭിച്ച അറിവിനെ പരസ്പരം സ്നേഹപൂർവ്വം വിനിമയം ചെയ്യണമെന്നും മത്സരം മതം നിമിത്തമല്ല മദം നിമിത്തമാണെന്ന് അപ്പോൾ മനസ്സിലാകുമെന്നുമാണ് ഗുരു പറഞ്ഞത്. ഇവിടെ സനാതനധർമ്മം എന്നതിനെ സുവ്യക്തമായ ഒരു ആശയത്തെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യാനാണ് ഗുരു പ്രയോഗിച്ചത് ജാതി–മതഭേദങ്ങളില്ലാത്ത മാനവികമൂല്യങ്ങളുടെ പ്രാധാന്യത്തെ വിളംബരം ചെയ്യുന്നതിനായിരുന്നു. എന്നാൽ ഗുരു തന്റെ ദർശനങ്ങ ളിലൂടെ നൽകിയിട്ടുള്ള ശ്രേഷ്ഠമായ മാനവിക മൂല്യങ്ങളുടെ നേർവിപരീതമാണ് ആർ.എസ്.എസ്. സർസംഘചാലകും സൈദ്ധാന്തികനുമായിരുന്ന എം.എസ്. ഗോൾവാൾക്കർ എന്ന ‘ഗുരുജി’ മുന്നോട്ടുവച്ചത്. ഗുരുവും ‘ഗുരുജി’യും ആശയതലങ്ങളിൽ വ്യത്യസ്ത ധ്രുവങ്ങളിലായിരുന്നുവെന്ന് ഗുരുജിയുടെ “വിചാരധാര’, ‘നാം അല്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ ദേശീയത നിർവ്വചിക്കപ്പെടുന്നു’ എന്നീ കൃതികളിലൂടെ വെളിപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതാണല്ലോ. ചാതുർവർണ്യത്തിലധിഷ്ഠിതമായ ദുഷിച്ച ബ്രാഹ്മണ മേധാവിത്ത ജാതി വ്യവസ്ഥയുടെ അനിവാര്യതയും മേന്മയും ഹിന്ദുദേശീയവാദവുമാണ് ഗോൾവാൾക്കർ എന്ന ഗുരുജി ഉയർത്തിക്കാണിക്കുന്നത്. മനുസ്മൃതിയെ അങ്ങേയറ്റം പുണർന്നുനിൽക്കുന്നതും വിഷലിപ്തവുമായ പ്രതിലോമാശയങ്ങളുടെ ഒരു സമ്മേളനമാണ് ഈ കൃതികളിൽ കാണാൻ കഴിയുന്നത്. ഇന്ത്യയിലെ മതന്യൂനപക്ഷങ്ങൾക്കും കമ്യൂണിസ്റ്റുകാർക്കും എതിരായ തീട്ടൂരങ്ങൾ ഒരു ഭാഗത്ത്. മറുഭാഗത്ത് ജാതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സാമൂഹ്യക്രമത്തെ വിഭാവന ചെയ്യുന്ന തികച്ചും മനുഷ്യത്വരഹിതവും ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധവുമായ സമീപനങ്ങളും മനുഷ്യനെ മനുഷ്യനായി കാണാത്ത, മാനവികത ലവലേശമില്ലാത്ത വികലമായ കാഴ്ചപ്പാടുകളും ദുരാചാരങ്ങളും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും കൊള്ളരുതായ്മകളും അസമത്വങ്ങളും നിറഞ്ഞ ഒരു സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥയാണ് ഗുരുജിയുടെ ദർശനത്തിന്റെ ആകെത്തുക.

“നരനും നരനും തമ്മിൽ സാഹോദര്യമുദിക്കണം. അതിന് വിഘ്നമായുള്ളതെല്ലാം ഇല്ലാതെയാകണം”, “ജാതിഭേദം മതദ്വേഷം ഏതുമില്ലാതെ സർവ്വരും സോദരത്വേന വാഴുന്ന മാതൃകാസ്ഥാനമാണിത്” എന്നു തുടങ്ങി മനുഷ്യനെ മനുഷ്യനായി കാണുന്ന മഹിതമായ, സമത്വസുന്ദരമായ ദർശനമാണ് ശ്രീനാരായണ ഗുരുവിന്റേത്. ദാർശനിക, പ്രബോധനാത്മകമായ കൃതികളിലൂടെ ഗുരുവിന്റെ ദാർശനിക ഗരിമ യാതൊരു അതിർവരമ്പുകളുമില്ലാതെ ആഗോളപശ്ചാത്തലത്തിൽ നമുക്ക് ദർശിക്കുവാൻ കഴിയും.

“മനുഷ്യാണാം മനുഷ്യത്വം
ജാതിർ ഗോത്വം ഗവാം
യഥാ ന ബ്രാഹ്മണാദിരസ്യൈവം

ഹാ! തത്ത്വം വേത്തി കോപി ന” എന്ന ജാതിനിർണ്ണയത്തിലെ ഗുരുവിന്റെ ശ്ലോകം മനസ്സിലാക്കിയാൽ, ഗോക്കളുടെ ജാതി ഗോത്വം എന്നതുപോലെ മനുഷ്യരുടെ ജാതി മനുഷ്യത്വം ആണെന്നും ബ്രാഹ്മ ണർ തുടങ്ങിയുള്ള ജാതികൾ ഇല്ലായെന്നതാണ് പരമാർത്ഥം. താത്വികമായ ഈ യാഥാർത്ഥ്യം ആരും തന്നെ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ലയെന്നത് കഷ്ടം തന്നെ എന്നാണ് ഗുരു പറയുന്നത്. ഗുരു മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്ന ദാർശനിക മാനങ്ങളിലൂടെ വേണം നാം സനാതനധർമ്മത്തെ വീക്ഷിക്കുവാൻ. സമബുദ്ധിയോടുകൂടി എല്ലാ മതങ്ങളും എല്ലാവരും പഠിക്കണമെന്നും അപ്പോൾ പ്രധാന തത്വങ്ങളിൽ അവയ്ക്കു തമ്മിൽ സാരമായ വ്യത്യാസമില്ലെന്ന് വെളിപ്പെട്ടു കിട്ടുന്ന മതമാണ് ഗുരു ഉപദേശിക്കുന്ന ഏകമതമെന്ന് ഗുരുതന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ആസ്തികരും നാസ്തികരും മതവിശ്വാസികളും അല്ലാത്തവരുമൊക്കെ ഗുരുവിന്റെ സവിധത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. 1924-ൽ ആലുവ അദ്വൈതാശ്രമത്തിൽ വച്ച് നടന്ന സർവ്വമതസമ്മേളനവും അതിനു മുൻപ് 1921-ൽ കൊല്ലം പ്രാക്കുളത്ത് നടന്ന എസ്.എൻ.ഡി.പി. സമ്മേളനവും എല്ലാവരും ഒന്നാണെന്നും എല്ലാ മതതത്വങ്ങളുടേയും അന്തഃസത്ത ഒന്നാണെന്നുമുള്ള ചിന്തയാണ് മുന്നോട്ടുവച്ചത്. പ്രാക്കുളം സമ്മേളനത്തോടെയാണ് തങ്ങൾകുഞ്ഞ് മുസലിയാർ, കണ്ടത്തിൽ വർഗീസ് മാപ്പിള, മന്നത്തു പത്മനാഭൻ, എം സി ജോസഫ്, കുറ്റിപ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ള എന്നിവർ എസ്എൻഡിപി യിൽ മെമ്പർഷിപ്പ് എടുത്തതെന്ന യാഥാർത്ഥ്യം ഇക്കാലത്ത് എത്രപേർ സ്മരിക്കുന്നു.

മതത്തെ സംബന്ധിച്ച ഗുരുവിന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് മനസ്സിലാക്കാൻ 1924-ലെ സർവ്വമത സമ്മേളനത്തിലെ സത്യവ്രതസ്വാമികളുടെ സ്വാഗതപ്രസംഗം പരിശോധിച്ചാൽ മതിയാകും: “അദ്വൈത മതപ്രബോധകനായ ശ്രീശങ്കരാചാര്യരുടെ ജന്മംകൊണ്ടു പവിത്രമായ ഈ നദീതീരത്തിൽ ആലുവാപ്പുഴ’’ ശ്രീനാരായണ പരമഹംസന്റെ അദ്വൈതാശ്രമം ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ കാണുന്നുണ്ടല്ലോ? ബുദ്ധമുനിയുടെ ഹൃദയവും, ശങ്കരാചാര്യരുടെ ബുദ്ധിയും ചേർന്നെങ്കിലല്ലാതെ ഭാരതീയരുടെ മതം പൂർണ്ണമാകുകയില്ലെന്നാണ് വിശ്വ വിഖ്യാതനായ സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. എന്നാൽ ഹിന്ദുവിന്റെ ജ്ഞാനവും ബുദ്ധന്റെ കരുണയും ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹവും, മുഹമ്മദിന്റെ സാഹോദര്യവും ചേർന്നെങ്കിലല്ലാതെ ലോകശാന്തിക്കുപയുക്തമായ മനുഷ്യജാതിയുടെ മതം പൂർണ്ണമാകയില്ലെന്നാണ് ശ്രീനാരായണപരമഹംസൻ സിദ്ധാന്തിക്കുന്നത്. സനാതനമായ ഒരു ലോകക്രമത്തിനായുള്ള ഗുരുവിന്റെ വീക്ഷണമാണ് ഇതിലൂടെ വെളിപ്പെട്ടുകാണുന്നത്.

സർവ്വമത സമ്മേളനത്തിന്റേയും ഗുരുവീക്ഷണത്തിന്റേയും അനുബന്ധമായി വേണം ഗുരുശിഷ്യനായ ഡോ. നടരാജനെന്ന നടരാജഗുരുവിന്റെ ഏകലോക സിദ്ധാന്തത്തെ കാണുവാൻ. നടരാജഗുരുവിന്റെ “World Education Manifesto’, “Memorandum on World Government’ എന്നീ കൃതികൾ ലോകത്ത് സനാതനമായ ധർമ്മ പരിപാലനത്തിനായുള്ള ഗുരുവിന്റെ വിശ്വദർശനത്തിന്റെ നിദർശനമാണ്.

മനുഷ്യരുടെ മതവിശ്വാസവും ആരാധനയുമായും ബന്ധപ്പെട്ട് ശ്രീനാരാണഗുരു പറഞ്ഞത്: “മനുഷ്യ നാണ് മതത്തെ സൃഷ്ടിച്ചത്; അല്ലാതെ മതം മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിക്കുകയല്ല ചെയ്യുന്നത്. ഏതെങ്കിലും മതവുമായി നമുക്ക് യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല. നാമായിട്ട് ഒരു പ്രത്യേക മതം സ്ഥാപിച്ചിട്ടുമില്ല. ചില ക്ഷേത്രങ്ങൾ പ്രതിഷ്ഠിച്ചത് ചിലരുടെ ആഗ്രഹമനുസരിച്ചാണ്. അതുപോലെ തന്നെ ക്രിസ്ത്യാനികൾ, മുഹമ്മദീയർ ആവശ്യപ്പെടുന്ന പക്ഷം അവർക്കും വേണ്ടത് ചെയ്തുകൊടുക്കാൻ നമുക്കെപ്പോഴും സന്തോഷമാണുള്ളത്. നാം ജാതിമതങ്ങൾ വിട്ടിരിക്കുന്നു’’.

1888-ലെ അരുവിപ്പുറത്തെ ശിലയാലുള്ള ശിവപ്രതിഷ്ഠയും കളവങ്കോട്ടെ കണ്ണാടി പ്രതിഷ്ഠയും ഉല്ലലയിലെ പ്രണവപ്രതിഷ്ഠയും തൃശൂർ കാരമുക്കിലെ ദീപപ്രതിഷ്ഠയും മുരുക്കുംപുഴയിലെ “സത്യം, ധർമ്മം, ദയ, ശാന്തി’ എന്ന ആശയപ്രതിഷ്ഠയും ക്രമാനുഗതമായ പരിണാമത്തെയാണ്, കാണിക്കുന്നത്. ഇതേ പരിണാമമാണ് പലമതസാരവുമേകമെന്ന് ഉദ്ഘോഷിച്ച ഗുരു ക്ഷേത്രങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്ത് ഇനി വേണ്ടത് വിദ്യാലയങ്ങളാണെന്ന് പറഞ്ഞത്. മേൽ പ്രതിപാദിച്ചവയിലൂടെ നമുക്ക് സനാതനധർമ്മത്തിന്റെ വേരുകൾ തേടിയുള്ള യാത്രയിൽ പ്രകാശമാനമായ ഗുരുവിന്റെ ദർശനം വഴികാട്ടിയായിരിക്കും. l