ശ്രീനാരായണഗുരുവും വൈക്കം സത്യാഗ്രഹവും

ശ്രീനാരായണഗുരു വൈക്കം സത്യഗ്രഹത്തെ അനുകൂലിച്ചോ പ്രതികൂലിച്ചോ അതോ നിർമ്മമമായ നിലപാടാണോ സ്വീകരിച്ചത് എന്നിങ്ങനെയുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ സമരകാലത്ത് തന്നെ തർക്കങ്ങൾ ഉടലെടുത്തിരുന്നു. സത്യാഗ്രഹത്തിനു ഗുരു പ്രതികൂലമാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിച്ചത് രണ്ടു കൂട്ടരാണ്. ഒന്നാമത്തെ കൂട്ടർ, ഭരണവർഗ്ഗത്തിന്റെ ഭാഗമായിട്ടുള്ള യാഥാസ്ഥിതികർ. രണ്ടാമത്തെ കൂട്ടർ എസ്.എൻ.ഡി.പി യോഗത്തിനോട് ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടുള്ള, ക്ഷേത്ര കാര്യങ്ങളോട് താല്പര്യമില്ലാത്തവരും ആവശ്യമെങ്കിൽ ഹിന്ദു മതം ഉപേക്ഷിക്കാമെന്ന് നിലപാടുള്ളവരുമായവർ. ഇത്തരം വിവാദങ്ങൾക്ക് അടിസ്ഥാനമായി സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ളത് പ്രധാനമായും ടി കെ മാധവന്റെ പത്രാധിപത്യത്തിലുളള ദേശാഭിമാനിയിലെ 1924 മെയ് 31 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച, എസ്.എൻ.ഡി.പി യോഗം നേതാവായിരുന്ന കെ എം കേശവനും ശ്രീനാരായണഗുരുവുമായുള്ള അഭിമുഖമായിരുന്നു. വിവാദമായ അഭിമുഖത്തിലെ പ്രസക്ത ഭാഗം ചുവടെ ചേർക്കുന്നു.

കെ എം: സത്യാഗ്രഹികളുടെ സഹനശക്തികൊണ്ട് വിപരീതക്കാരുടെയും ഗവൺമെന്റിന്റെയും അനുകമ്പ സമ്പാദിച്ചു കാര്യം നേടുമെന്നാണ് മഹാത്മാഗാന്ധി പറയുന്നത്.

സ്വാമികൾ: അതു ശരിതന്നെ, സഹനശക്തി വേണം. അതു മഴ നനയുന്നതിനും പട്ടിണികിടക്കുന്നതിനുമല്ല വേണ്ടത്. എവിടെ ഒരാൾ കടക്കാൻ പാടില്ലെന്നു പറയുന്നുവോ, അവിടെ അവൻ കടക്കണം. അതിൽ വരുന്ന സങ്കടങ്ങൾ അനുഭവിക്കണം, അടിച്ചാൽ കൊള്ളണം, അങ്ങോട്ട് അടിക്കരുത്. എന്നാൽ വേലികെട്ടിയാൽ ഇങ്ങേപ്പുറത്തു നില്ക്കരുത്. അതിന്റെ മീതേക്കൂടി കയറണം. റോഡിൽ മാത്രം നടന്നാൽ പോരാ, ക്ഷേത്രത്തിൽത്തന്നെ കയറണം. അത് ഒരിടത്തു പോരാ, എല്ലാ ക്ഷേത്രങ്ങളിലും കയറണം, എന്നും കയറണം, എല്ലാവരും കയറണം. പാൽപ്പായസം വെക്കുമ്പോൾ ചെന്നു കോരിക്കുടിക്കണം. സദ്യയിൽ ചെന്നു പന്തിയിൽ ഇരിക്കണം. വിവരങ്ങൾ എല്ലാം അപ്പഴപ്പോൾ ഗവൺമെന്റിനെ അറിയിക്കണം. മരിക്കാനും മടിക്കരുത്. മനുഷ്യനെ തൊട്ടാൽ മനുഷ്യൻ അശുദ്ധിയാകുമെന്നു വിചാരിക്കുന്നവർക്ക് യാതൊന്നും ശുദ്ധമായിരുന്നു പ്രവർത്തിക്കാൻ ഇടകൊടുക്കരുത്. ഇങ്ങനെയാണ് നമ്മുടെ അഭിപ്രായം.

ഇതെല്ലാം പത്രത്തിലും എഴുതണം. അതിനാണ് പറയുന്നത്. നമുക്ക് ഇത് പൂർണ്ണസമ്മതമാണെന്ന് ജനങ്ങൾ അറിയട്ടെ. പക്ഷേ അക്രമം, അടിപിടി ഒന്നും പാടില്ല. അതെല്ലാം വന്നാൽ നാം സഹിച്ചുകൊള്ളണം.

ഈ ലേഖനത്തിനോടുള്ള പ്രതികരണമായി ഗാന്ധിജി 1924 ജൂലൈ 1 ലെ യങ് ഇന്ത്യയിൽ ഇപ്രകാരം കുറിപ്പെഴുതി:

‘‘ഈഴവരുടെ ആധ്യാത്മിക നേതാവായ ശ്രീനാരായണഗുരു വൈക്കത്തെ സത്യഗ്രഹസമ്പ്രദായങ്ങളോട് തനിക്ക് ആനുകൂല്യമില്ലെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തിയതായി കേൾക്കുന്നു. സന്നദ്ധഭടന്മാർ വഴിക്കോട്ടകൾ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുള്ള റോഡുകളിൽക്കൂടി മുമ്പോട്ടു പോയി ആ വഴിക്കോട്ടകൾ ചാടിക്കടക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം നിർദേശിക്കുന്നു. അവർ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പ്രവേശിക്കുകയും ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനു മറ്റുള്ളവരോടൊപ്പം ഇരിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്നും അദ്ദേഹം പറയുന്നു.

നിർദേശിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന പ്രവൃത്തി സത്യഗ്രഹമല്ല. വഴിക്കോട്ടകൾ ചാടിക്കടക്കുന്നത് തുറന്ന അക്രമം ആണ്. വഴിക്കോട്ടകൾ ചാടിക്കടക്കാമെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ട് ക്ഷേത്രകവാടങ്ങൾ പൊളിച്ചുകൂടാ? എന്തുകൊണ്ട് ക്ഷേത്രഭിത്തികൾ തകർത്തുകൂടാ? ശാരീരികശക്തി പ്രയോഗിക്കാതെ സന്നദ്ധഭടന്മാർക്ക് പൊലീസ്–നിര ഭേദിക്കുന്നതിന് എങ്ങനെയാണ് കഴിയുക? ഈ മാർഗം ഉപയോഗിച്ച് തിയ്യന്മാർക്ക് അവരുടെ കാര്യം നേടിയെടുക്കാൻ കഴിയുകയില്ലെന്ന് ഞാൻ പറയുകയില്ല. ഒരു കാര്യം മാത്രം.- അവർക്ക് ശക്തി ഉണ്ടായിരിക്കണം. വേണ്ടുവോളം ആളുകൾ ചാകാൻ സന്നദ്ധരായിരിക്കണം. അവർ അങ്ങനെ കാര്യം സാധിച്ചാൽ അത് സത്യഗ്രഹത്തിനു കടകവിരുദ്ധമായ മാർഗം ഉപയോഗിച്ചിട്ടായിരിക്കും എന്നേ എനിക്കഭിപ്രായമുള്ളൂ. എന്നാൽപ്പോലും അവർക്ക് യാഥാസ്ഥിതികരുടെ മനസ്സു മാറ്റാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുകയില്ല. അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് സത്യഗ്രഹസംഘാടകരോട് ആവശ്യപ്പെടാനുള്ളത്, ലക്ഷ്യം നേടുന്നതിനു കാലതാമസം ഉണ്ടായാലും ശരി, ഇല്ലെങ്കിലും ശരി, അതിനുള്ള മാർഗം ആത്മപീഡനംകൊണ്ടും ആത്മശുദ്ധീകരണംകൊണ്ടും സമാധാനപരമായ രീതിയിൽ യാഥാസ്ഥിതികരുടെ മനസ്സു മാറ്റുക എന്നതാണ്. അതല്ലാതെ മറ്റു മാർഗമൊന്നുമില്ല.

ശ്രീനാരായണഗുരു വൈക്കത്ത്
ടി. കെ. മാധവൻ അപേക്ഷിച്ചതനുസരിച്ച് ശ്രീനാരായണഗുരു വൈക്കത്തെത്താൻ സമ്മതിച്ചു. 1924 സെപ്തംബർ 27 നാണ് ഗുരു വൈക്കം ആശ്രമത്തിലെത്തിയത്. രണ്ടാഴ്ച വൈക്കത്ത് താമസിച്ച് സത്യാഗ്രഹികളുമായി സഹവസിച്ച് ആശ്രമത്തിലെ സജ്ജീകരണങ്ങളെല്ലാം കണ്ടു ബോധ്യപ്പെട്ടാണ് ഗുരു വൈക്കത്തുനിന്ന് തിരിച്ചുപോയത്.

ശ്രീനാരായണഗുരു സെപ്തംബർ 27 ന് ഉച്ചയ്ക്ക് ബോട്ടിലാണ് വൈക്കത്തെത്തിയത്. ആശ്രമത്തിലെ വളണ്ടിയർമാരും മറ്റനേകം ജനങ്ങളും ഗുരുവിനെ സ്വീകരിക്കാൻ ബോട്ടുജെട്ടിയിൽ എത്തിയിരുന്നു. സത്യാഗ്രഹികൾക്കുവേണ്ടി എൻ. നാരായണൻ സ്വാമികൾക്ക് മനോഹരമായ ഒരു ഖദർഹാരം അണിയിച്ചു. ആ മാല വളരെ നേരം ഗുരു കഴുത്തിൽ അണിയുകയുണ്ടായി. സ്വാമി ധരിച്ചിരുന്നത് ഒരു ഖദർ മുണ്ടും ഷാളുമായിരുന്നു. ആലുവായിലെ അദ്വൈതാശ്രമത്തിലേക്ക് 30 ചർക്കകൾ പണി ചെയ്ത് അയയ്ക്കണമെന്ന് സ്വാമികൾ ആവശ്യപ്പെട്ടു. സ്വാമികൾക്ക് നൂൽ നൂൽക്കാനായി ഒരു ചർക്ക വേറെയും വേണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടുകയുണ്ടായി. സത്യഗ്രഹാശ്രമത്തിലേക്കു നടന്നുവന്ന ഗുരു ആശ്രമവളപ്പിലെ ഓരോ ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റും സന്ദർശിച്ചു. സെക്രട്ടറിയുടെ ഓഫീസ്, പബ്ലിസിറ്റി ഓഫീസ്, ക്യാപ്റ്റന്റെ ഓഫീസ്, വായനശാല, വളണ്ടിയർമാരുടെ ശയനസ്ഥലം, ആശുപത്രി, അടുക്കള, ഭക്ഷണശാല, സ്റ്റോർ, നൂൽ നൂൽപ്പ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെ ശാഖകൾ, നെയ്ത്തുതറികൾ, സാനിറ്ററി ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ് ഇവയെല്ലാം സ്വാമികൾ സൂക്ഷ്മതയോടെ പരിശോധിച്ചു. ആശ്രമത്തിലെ എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളും സന്ദർശിച്ചു തൃപ്തനായി. അവിടെത്തന്നെ തയ്യാർ ചെയ്തിരുന്ന മഠത്തിലാണ് സ്വാമികൾ താമസിച്ചത്. വളണ്ടിയർ സംഘങ്ങൾ സത്യഗ്രഹത്തിനായി പോകുമ്പോഴും മടങ്ങുമ്പോഴും സ്വാമികൾ പ്രത്യേകം അനുകമ്പയോടും കൗതുകത്തോടും നോക്കിനില്ക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.

ശ്രീനാരായണഗുരു വൈക്കത്ത് എത്തിയതിനെക്കുറിച്ച് 1924 ഒക്ടോബർ 11-ാം തീയതിയിലെ ദേശാഭിമാനിയുടെ മുഖപ്രസംഗം:

‘ശ്രീനാരായണഗുരു സ്വാമി തൃപ്പാദങ്ങൾ വൈക്കത്തെത്തി ഏതാനും ദിവസം സത്യാഗ്രഹാശ്രമത്തിൽ താമസിച്ച് അവിടത്തെ നടപടികൾ വീക്ഷിച്ചു തൃപ്തിപ്പെട്ടു മടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. സ്വാമികൾ ആശ്രമത്തിൽ സാന്നിധ്യം ചെയ്തിരുന്ന സന്ദർഭത്തിൽ അവിടത്തെ ഓരോ ഏർപ്പാടുകളും പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു മനസ്സിലാക്കുകയും ആവശ്യം എന്നുകണ്ട് കൂടുതൽ ഉപദേശങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്തിരുന്നു. കോൺഗ്രസ്സ് അയിത്തോച്ചാടന കമ്മിറ്റി ആംരംഭിച്ചിരിക്കുന്ന വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ വിജയത്തിൽ ആരും അവിശ്വസിച്ചിട്ട് ആവശ്യമില്ലെന്നും അത്രമാത്രം സത്യധർമ്മങ്ങളെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയാണ് ഈ പ്രസ്ഥാനം നയിക്കുന്നതെന്നും തന്നെയാണ് സ്വാമികളുടേയും അഭിപ്രായം. ചർക്കയിലും നൂൽനൂൽപ്പിലും സ്വാമികൾക്കുള്ള താല്പര്യവും തൃപ്തിയും ദേവപ്രതിഷ്ഠ ചെയ്യുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ പരിപാവനമായ കരങ്ങളെക്കൊണ്ട് അതു ചെയ്യാൻ കൂടെ സന്നദ്ധനായതിനാൽ നിന്നും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുണ്ട്. ഉടുപ്പും തൊപ്പിയും ധരിക്കുന്നത് തനിക്കിഷ്ടമല്ലെങ്കിലും തൽക്കാലത്തേക്ക് അതു ധരിച്ച് ഒരു വളണ്ടിയറായിപോയി സത്യാഗ്രഹം അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിന് താൻ സന്നദ്ധനാണെന്നും തൃപ്പാദങ്ങൾ പ്രസ്താവിക്കുകയുണ്ടായി. മഹാത്മാഗാന്ധിയുടെ ആരോഗ്യത്തിനു പ്രാർത്ഥിക്കാൻ സ്വാമികളുടെ അധ്യക്ഷതയിൽ കൂടിയ ഒരു സഭയിൽ, സ്വാമികളും ഈ പ്രാർത്ഥനയിൽ പങ്കുകൊള്ളാൻ ഇടയായത് നമ്മുടെ മഹാഭാഗ്യമെന്നു സത്യവ്രതസ്വാമികൾ പ്രസംഗിച്ചപ്പോൾ “പങ്കുകൊള്ളാനല്ല പ്രാർത്ഥിക്കാനാണ് പ്രധാനമായി തുടങ്ങുന്നത്’’ എന്നു കല്പിക്കുകയും എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് ഏതാനും മിനിട്ടുനേരം ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്തു. സ്വാമിപാദങ്ങൾ ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ പരസ്യസ്ഥലത്തുവെച്ചു ഒരു ധ്യാനം നടത്തുന്നത് ഇതാദ്യമായിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു. വെറും ഒരു സന്ദർശകന്റെ നിലയിലല്ല, സത്യാഗ്രഹനേതാവായ ഒരു ഉപദേശകന്റെ സ്ഥാനമാണ് സ്വാമികളുടെ സാന്നിധ്യം മൂലം വൈക്കം സത്യാഗ്രഹികൾക്ക് അനുഭവമായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നത്. ഈ അനുഭവം അവർക്കൊരു നവജീവൻ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുമെന്നുള്ളതിനു സംശയമില്ല. തൃപ്പാദ തണലിനെ ആശ്രയിച്ചു കഴിയുന്നവരും അസ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളും അസമത്വങ്ങളും ദൂരീകരിക്കുന്നതിനായി നിരന്തരം പ്രയത്നിക്കുന്നവരുമായ ഈഴവർക്ക് ഈ സംഗതി ഏറ്റവും ചാരിതാർത്ഥ്യത്തിനും സന്തോഷത്തിനും ഇടയാക്കിടയിട്ടുണ്ട്. മഹാത്മാഗാന്ധി വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ പൂർണ്ണ ചുമതല കയ്യേറ്റതും ശ്രീനാരായണഗുരു സ്വാമികൾ വൈക്കത്തെത്തി ഈ പ്രസ്ഥാനത്തോട് അദ്ദേഹത്തിനുള്ള സമ്പൂർണ്ണമായ ആനുകൂല്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്തിയതും മിക്കവാറും ഏകകാലത്തായിരുന്നു. ഈ “കാകതാലീയം’ വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ വിജയം ശുഭകരവും ശീഘ്രതരവുമാണെന്ന് സ്പഷ്ടമാക്കുകയാണു ചെയ്യുന്നതെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നതിൽ അശ്ശേഷം അബദ്ധമില്ല’.

ശ്രീനാരായണഗുരു വൈക്കം സത്യഗ്രഹ ഫണ്ടിലേക്ക് ആയിരം രൂപ സംഭാവന നൽകി. ശിവഗിരി മഠത്തിൽ സത്യഗ്രഹ ഫണ്ടിലേക്കായി ഒരു ഭണ്ഡാരം ഏർപ്പെടുത്തി. അതിന്റെ ആവശ്യത്തിനായി വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ സന്ന്യാസിമാർ വീടുകളിൽ കയറി ധനശേഖരണം നടത്തി. ഇതിലെല്ലാം ഉപരി, വൈക്കത്തുള്ള ഗുരുവിന്റെ ആശ്രമമാണ് സത്യഗ്രഹ വളണ്ടിയേഴ്സിന്റെ ക്യാമ്പായി പ്രവർത്തിച്ചത്. ഇങ്ങനെ പല തരത്തിലുള്ള ഗുരുവിന്റെ ഇടപെടലുകൾ ഈഴവ സമുദായത്തെ പ്രത്യേകിച്ചും പൊതുസമൂഹത്തെ ആകെയും സത്യഗ്രഹത്തിനു സമ്മതി നേടിക്കൊടുക്കുവാൻ സഹായകമായിത്തീർന്നു. സത്യഗ്രഹികൾക്ക് അത് നൽകിയ ഉണർവ്വും ഊർജ്ജവും വളരെ വലുതായിരുന്നു.

ശ്രീനാരായണഗുരു ഒരു രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തകനായിരുന്നില്ല. രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനത്തിൽ പങ്കെടുക്കുകയോ പ്രസ്തുത വിഷയത്തിൽ അഭിപ്രായം പ്രകടിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന പ്രവണതയും അദ്ദേഹം പുലർത്തിയിരുന്നില്ല. അടിസ്ഥാനപരമായി അദ്ദേഹം ഒരു ആത്മീയ നേതാവായിരുന്നു. ആത്മീയമായ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറിവും അതിലൂടെ നേടിയെടുത്ത സ്വാധീനവും സാമൂഹിക പരിഷ്കരണത്തിനു വിനിയോഗിക്കാനാണ് അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചത്. നാണുവിന് പ്രവർത്ത്യാരുടെ പണിയാണോ എന്ന് ചട്ടമ്പി സ്വാമികൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ അതിനു മറുപടിയായി ‘‘പ്രവൃത്തി ഉണ്ട് ആരില്ല’’ എന്ന് ഗുരു പറഞ്ഞത് ലൗകിക വിഷയങ്ങളിലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിർമ്മമതയാണ് കാണിക്കുന്നത്. ഒരു സംന്യാസിയുടെ നിഷ്കർഷയുടെ പരിധികൾ അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും ലംഘിച്ചിരുന്നില്ല. ഒരു രാഷ്ട്രീയക്കാരനിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന അഭിപ്രായവും പ്രവർത്തനവും അദ്ദേഹത്തിൽനിന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചുകൂടാത്തതാണ്. അമ്മട്ടിലുള്ള വിശകലനങ്ങൾ അസ്സംഗതവുമാണ്. ഒരിക്കലും വ്യവസ്ഥാപിത ഭരണ സംവിധാനത്തിനോ സവർണ്ണ ക്ഷേത്രങ്ങൾക്കോ എതിരായി അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിച്ചില്ല. മറിച്ച്, സവർണ്ണ ക്ഷേത്രങ്ങളുടെ അന്തഃസ്സത്തയും ഒരളവുവരെ മാതൃകയും സ്വീകരിച്ച് ബദലായി ക്ഷേത്രപ്രതിഷ്ഠയും ക്ഷേത്രങ്ങളും നിർമ്മിക്കുകയാണ് അദ്ദേഹം ചെയ്തത്. സമാന്തരമായി ബദൽ മാർഗ്ഗങ്ങൾ തേടുകയും ആവിഷ്കരിക്കുകയുമാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീപനം. ആ സമീപനം വലിയൊരളവിൽ വിജയിച്ചുവെന്ന് ചരിത്രം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ലംഘിച്ച് അതിക്രമിച്ചു കടക്കാൻ അദ്ദേഹം ആഹ്വാനം ചെയ്തു എന്നത് അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാൻ ആകില്ല. ♦

സഹായഗ്രന്ഥങ്ങൾ
1) വൈക്കം സത്യാഗ്രഹം: ഒരു ഇതിഹാസ സമരം, സുകുമാരൻ മൂലേക്കാട്ട്, സദ്ഭാവന ട്രസ്റ്റ്, 2022.
2) വൈക്കം സത്യാഗ്രഹം, ഇ രാജൻ, മാതൃഭൂമി ബുക്-സ്, 2016.
3) വൈക്കം സത്യാഗ്രഹ ചരിത്ര രേഖകൾ, പി ബിജു (ചീഫ് എഡിറ്റർ), കേരള സംസ്ഥാന ആർക്കൈവ്‌സ്, 2018.
4) Gandhian Nonviolent Struggle and Untouchablity in South India: The 1924–-25 Vykom Satyagraha and the Mechanisms of Change, Mary Elizabeth King, Oxford University Press, 2015.